In quésta nòcc da tempurál
Ògni stralüsc che ris’ciara l lucál
Fö da quisti védri sgrafignaa dii gótt
Fórsi mò capissi parchè l fa quéll bòtt
Dénta al bar aria grisa e pesanta
Gió in un cantún l’Angiulín al canta
Una canzún par sentiss ammò bèi
Una canzún: “Amici miei”
Pö l’è sciá lüü, angiar negaa
Giani Mutúr, demòni strepenaa
Cun sciá in dii man ul sò bücér da vin
Cun sciá in dii man ul sò destín
Al ga cüntava sü da quand al curéva in mòto
E par nüm bagái l’éva vardá una fòto
Férma dénta lí – cunt al còll un grópp –
Quii öcc sbiadii da un bücér da tròpp
Dénta quii man urmái araa dal témp
Al ga inzibiva che l strengéva ul vént
Che l stringéva cópp, danée e tanti dònn
Ma fórsi invéci ann tegnüü dumá un bastún
In quéll brevacc di sò pensée
Lüü l’è scapaa a impieniss ammò ul bücér
A impieniss quéll cör che urmái l’è na cantina
E fórsi l’è nai vía, püssée vöi da prima
In quésta nòcc da tempurál
Ògni stralüsc che ris’ciara ul lucál
Al canta una sua stòria e al cünta una canzún
E vün da sti stralüsc al camina cul bastún